You could say playing Solitaire, at least the physical version, was a rehearsal for the Defrag ‘defragmentation action’. Kind of the same setup and movements.

The sea squirt. It has a brain until it hasn’t:

… a young sea squirt navigates the great oceans until it finds a rock that is secure, located in water that is just the right temperature, and surrounded by food. Having found a home, it settles down. Sea squirts are in fact sessile animals; once they take up residence, they never move again, come what may. The first thing a sea squirt does after setting up home is to eat its own brain. And why not? It’s possible to live and be a sea squirt without one.

— Giulia Enders in Gut (Scribe Publications, 2015).

Maybe I shouldn’t overthink it. I have a brain so I have to walk …

Update 13/10/2020 — I recently picked up In Praise of Walking by Shane O’Mara on an unplanned visit to a book store. He mentions the sea squirt as well:

Eventually, as it grows, the squirt transitions to a fixed stage, sticking itself to a convenient rock. There it consumes its own semi-brain, spinal cord and eye, none of which it now needs. (…) The larger lesson is clear: brains have evolved for movement.

O’Mara also mentions that the reverse pattern exists in certain jellyfish. They start out as polyps attached to rocks but then ‘start to develop a nerve net that allows them to engage in patterned movements, to attack prey and to ingest food.’ Couch potatoes can aspire to be more like jellyfish …

De ramen … De zwarte letters die rechtsboven van de foto zichtbaar zijn …

Vroeger kon je Microsoft ScanDisk gebruiken om de harde schijf van je computer te defragmenteren. Op het scherm kon je dan zien hoe je computer cluster per cluster opgeruimd en gerepareerd werd. De bedoeling was om door de reorganisatie van data de computer efficiënter te laten werken. Ik liet het programma soms lopen hoewel het niet echt nodig was. Het voelde alsof ik mee gerepareerd en opgeruimd werd.

Je verwacht van mij een bovenmenselijke inspanning. Een opoffering. Of toch op z’n minst een concept ‘waar je zelf niet op zou komen’. Ik moet groter zijn dan het leven, jij wilt iets om naar op te kijken, een dataset die je zelf nooit zou kunnen bemachtigen …

Tehching Hsieh deed tussen 1978 en 1986 vijf performances die elk een jaar duurden. Het eerste jaar liet hij zich opsluiten in een kooi, het tweede jaar tikte hij elk uur af op een tikklok in z’n atelier. Dan een jaar zonder dak boven z’n hoofd, gevolgd door een jaar vastgebonden aan iemand anders. Het laatste jaar deed hij niets met kunst. Daarna probeerde hij dertien jaar onzichtbaar te blijven …

Don’t get heavy
Keep it light and
Keep it moving

Radiohead, Present Tense